Ik hou van eten. Gewoon, lekker, eten. En van het voorproeven, kommen uitlikken, en pannen uitschrapen. Ik word wild van bijna alles wat uit de oven komt en een knapperig kaaskorstje heeft en ik kan lyrisch zijn over stoofpotjes. En tapas! Dat je van ladingen hapjes allemaal een beetje kan smullen... En wijn niet te vergeten. Wijn maakt een avondje met familie, vriend of vriendinnen nét wat gezelliger. 

​

Al zolang ik mij kan herinneren heb ik me altijd mollig gevoeld. Op de basisschool was ik daar zelf helemaal niet mee bezig, (ik speelde piano, knutselde lelijke papieren flauwekul, en bouwde met Lego Techno) maar ik werd er wel eens aan herinnerd door klasgenootjes. Ik was ook nog eens één van de langste van de klas en kreeg al vroeg puistjes, beugel en borsten. Alle ingrediënten om een goede dosis onzekerheid te kweken! De middelbare schooltijd was dan ook niet altijd makkelijk en, om een lang verhaal kort te maken, de eerste jaren als student gingen ook niet erg soepeltjes.

 

Toen ik een paar jaar geleden een jarenlang durende relatie beëindigde die niet bepaald bijdroeg aan het worden van een zelfstandige, zelfverzekerde vrouw vond ik dat ik wat in mocht halen en aardig voor mezelf mocht zijn. Concreet betekende dat: wijn, lekker eten en niet teveel dingen doen die ik niet leuk vond (zoals sporten). Natuurlijk probeerde ik in vlagen ook wel eens gezond te leven, maar na een paar weken was ik dan weer terug bij af. Waarschijnlijk herkenbaar?

​

Eind april was ik er klaar mee én er klaar voor. Klaar met die onzekerheid en de confrontatie als je jezelf op een niet-geposeerde foto ziet en er klaar voor om daar verandering in te brengen. Ik was mijn scriptie aan het schrijven en dat ging over transformatiefoto's. Waarschijnlijk heb ik er daardoor vertrouwen in gekregen dat ook ik de switch kan maken. Ik ben thuis het sportprogramma van Kayla Itsines gaan volgen (de Bikini Body Guide), daarnaast heb ik geprobeerd zo min mogelijk boodschappen te doen waar suikers aan zijn toegevoegd en ben ik vooral voeding gaan eten met een lage Glycemische Index (daar zal ik binnenkort een blog over schrijven). Na bijna drie maanden was ik al 10 kilo kwijt, terwijl ik nooit het gevoel heb gehad dat ik aan het diëten was.

 

En hoe gaat het nu? Ik drink nog steeds wel eens wijn, ga vrij regelmatig zonder schuldgevoel uit eten, ik heb tegenwoordig ZIN om te gaan sporten, ik barst van de energie en voel me gewoon gelukkiger dan ooit! Ik gun het iedereen om ook het punt te bereiken waarop je zonder schuldgevoel kunt genieten van een guilty pleasure (die is dan niet meer guilty), omdat je weet dat je een gezonde lifestyle hebt, dat je heel goed bezig bent en dat je trots op jezelf mag zijn! En als mijn recepten en tips daarbij kunnen helpen, dan is mijn wens vervuld.

​